14 mei 2025
Genitale herpes is een van de meest voorkomende soa’s wereldwijd, maar tegelijk ook een van de meest verzwegen. Mensen die ermee leven, praten er zelden over. Partners weten het soms niet. Zelfs in medische gesprekken wordt het onderwerp vaak gemeden of snel afgedaan. Waarom is het zo moeilijk om deze soa bij naam te noemen?
In tegenstelling tot andere soa’s die ‘behandelbaar’ of ‘geneesbaar’ zijn, blijft herpes levenslang in je lichaam. En dat idee maakt mensen nerveus.
Dit alles maakt herpes niet alleen een medische diagnose, maar ook een emotionele last.
Herpes klinkt zwaarder dan het vaak is. De meeste mensen die het virus dragen, hebben milde of zelfs geen symptomen. Toch overheersen angstbeelden, deels door onjuiste informatie.
Maar zolang die nuance ontbreekt, blijft het beeld zwart-wit: je hebt het – of je bent ‘veilig’.
Niet durven praten over herpes heeft gevolgen die verder gaan dan de infectie.
Het gevolg? De echte schade komt niet door het virus, maar door het stilzwijgen errond.
Praten over herpes hoeft geen groot drama te zijn – als je weet hoe je het aanpakt.
Schaamte verdwijnt niet door zwijgen, maar door uitleg, eerlijkheid en normalisering.
Genitale herpes is geen zeldzame ramp. Het is een realiteit waar miljoenen mensen mee leven. Het grootste probleem is niet het virus zelf, maar het stigma dat eromheen hangt. Zolang we het gesprek uit de weg gaan, houden we dat stigma in stand. Tijd dus om het wél te benoemen. Zonder drama, zonder schuld – maar met kennis, openheid en respect. Want wie praat, verbreekt het taboe. En maakt ruimte voor echte connectie.